Een bom in Karlijn haar tas?

4 september 2017

Nou, daar zijn we dan. Aangekomen bij de laatste ochtend van onze reis. Bizar dat ik 2 maanden weg ben geweest, want zo voelde het totaal niet. Of ik zin heb om naar huis te gaan, niet echt. Ik zou hier zo nog een paar maanden aan vast willen plakken. Het gewone leven gaat helaas ook weer verder, het is niet anders. We zijn rond 8 uur wakker geworden en hebben onze spullen opgeruimd. Onze backpacks hebben we in een daarvoor bestemde kamer neer gelegd. We hebben afscheid genomen van Nash en stevo, wat best wel heel erg lastig was. Ik heb het daarom ook niet droog gehouden. Vervolgens zijn we de stad in gegaan opzoek naar wijn. We hadden iemand gevraagd wat een goede wijn winkel was en die winkel hebben we uiteindelijk gevonden. Wonder boven wonder hadden ze daar ook lokale biertjes en ik heb er daarom een paar gekocht voor mijn papa. Als iets hem blij gaat maken is dat het wel, of het in mijn backpack past is een ander verhaal. Omdat kar en ik anders met de flessen moesten sjouwen zijn wij terug gelopen naar het hostel en hebben daar onze flessen gedumpt. Vervolgens hebben we een Uber gepakt en zijn naar de waterfront gegaan waar we de andere weer zouden ontmoeten. Bij de waterfront heb ik nog even geshopt en vervolgens zijn we ergens gaan zitten om wat te eten en drinken. Daarna hebben we een taxi terug naar het hostel gepakt om Sue en Ian uit te zwaaien. Wij zouden iets na hun worden opgehaald dus wij hebben ook maar onze spullen gepakt. Het afscheid nemen van hun was ook al zo lastig. Na deze vakantie kan ik geen afscheid meer aan. Na Sue en Ian waren wij aan de beurt. Na 1,5 maand met deze mensen in een truck te hebben geleefd en gelachen heb ik echt goede vrienden gemaakt. Het zijn echt stuk voor stuk geweldige mensen die ik hier heb ontmoet. Ik hoop dat ik ze op een dag nog is zal zien, want ik ga ze zeker weten missen. We hebben iedereen heel veel knuffels gegeven waarbij de tranen zeker niet ontbraken. Daarna zijn we de taxi in gestapt en naar het vliegveld gereden. Het was 20 minuten rijden toen we bij het vliegveld aan kwamen. We hebben onze backpacks op een karretje neer gelegd, no way dat ik die ga tillen. Toen hebben we de balie van Lufthansa op gezocht en hebben onze backpacks afgegeven. Door naar de controle en dat ging allemaal prima. Daarna was de paspoort controle aan de beurt, de laatste stempel die we gaan krijgen. Het vliegveld van Kaapstad is verrassend klein. Eigenlijk gewoon heel klein, wat ik niet had verwacht. We zijn nog even langs de winkeltjes gelopen en daarna zijn we bij onze gate gaan zitten. Rond 16:50 mochten we boarden. Onze eerste vlucht was naar Frankfurt en duurt 12 uur. Eenmaal in het vliegtuig raakte in aan de praat met de vrouw die naast mij zat. Zij kwam uit Zuid-Afrika en woonde in de buurt van Kaapstad. Ze had een heel groot huis en nodigde ons uit om een keer langs te komen om bij haar te komen slapen. Toen ben ik lekker een film gaan kijken. De film die ik had uitgekozen was baywatch. Na de film ben ik als een blok in slaap gevallen. 

…

Ik ben wakker geworden voor het eten. Je kon kiezen tussen pasta of kip. Ik heb gekozen voor de pasta en het smaakte me prima. Daarna ben ik weer gaan slapen. We vliegen s’nachts dus de vlucht is eigenlijk onze nacht omdat er geen tijdverschil is tussen Kaapstad en Frankfurt. Daarom moet je wel slapen anders kan je de volgende dag niet normaal functioneren. Niet dat ik met slaap wel normaal functioneer maar dat is een ander verhaal. We zijn rond 5 uur geland in Frankfurt en zijn opzoek gegaan naar de gate. Frankfurt is een enorm groot vliegveld dus na een treintje en een heel stuk lopen kwamen we in de buurt. We moesten door een controle omdat onze volgende vlucht naar Amsterdam is. Bij de controle werd Karlijn haar tas er uit gehaald. Karlijn dacht dat die vent een grapje maakte toen hij zei dat er iets in zat wat een bom kon zijn. Maar Duitsers maken geen grapjes en daar kwam kar ook achter. Er werd extra bewaking bij geroepen en er kwamen twee Duitsers met wapens aangelopen. Toen begon ik me af te vragen wat kar in godsnaam in haar tas had zitten. De tas werd open gemaakt en als eerst kwam er een föhn tevoorschijn. Vervolgens een jas en heel veel kabels. Daarna kwam er een tasje met lush spullen uit. We hadden ik Kaapstad bij de lush dingetjes gehaald voor in bad en kar was zo slim om dat in haar handbagage te doen. Uit dat tasje kwam eerst een scrub deze was vloeibaar en mocht dus niet mee. Daarna ging hij nog verder kijken en vond een bruisbal. Alleen de naam van deze bruisbal was ‘Seks Bom’, je had de hoofde van die mannen moeten zien. Ik kwamen niet meer bij van het lachen, gelukkig konden ze na een korte uitleg er zelf ook om lachen. Daarna mochten we gelukkig doorlopen. We hebben even wat eten gehaald en zijn toen bij de gate gaan zitten. We hadden 3 uur overstaptijd en die hadden we ook wel nodig. Rond 7:50 was het weer tijd om te boarden. Deze vlucht was naar Amsterdam en duurde maar een uurtje. Waneer je de lucht in gaat ga je eigenlijk ook al weer naar beneden. Een uurtje later kwamen we veilig aan op Schiphol. We zijn snel nog even langs een winkeltje gelopen die luchtjes verkocht om onze safari lucht een beetje te maskeren. Daarna liepen we door naar de bagage band. Ik zag me mama al staan waar ik tegelijkertijd druk mee aan het appen was. Na 15 min hadden we allebei onze backpacks en zijn naar buiten gelopen. Daar stond iedereen op ons te wachten. Het was heel fijn om iedereen weer te zien. Na een aantal dikke knuffels met de familie en Rens hebben kar en ik afscheid van elkaar genomen. Maar gelukkig weet ik zeker dat ik kar over een aantal dagen weer zie. We zijn de naar de auto gelopen en zijn richting huis gereden. Thuis heb ik iedereen bijgepraat over de dingen die ik heb beleefd. Ik ben vervolgens lekker gaan douche. Het is wel fijn om weer thuis te zijn maar ik als iemand mij een ticket geeft om terug te gaan zou ik dat zeker weten doen. Ik heb verder niet zo veel gedaan, morgen moet ik alweer naar school. Als ik ergens niet aan kan denken, dan is dat het wel.  

Liefs,
Suus