Village walk in Malawi

26 juli 2017

Vandaag was weer een dag zonder wekker. Ik werd rond 6 uur wakker en heb toen mijn boek gelezen tot een uur of 8. Het was mijn beurt om het ontbijt te maken maar omdat we zo veel over hadden van de avond daarvoor hebben we dat gebruikt. Daarna heb ik even snel besloten dat ik toch de Village walk wilde doen en heb mijn camera gepakt. Toen ik klaar was met het pakken van mij spullen stond iedereen al klaar. We liepen naar de poort van de camping en daar stond me toch een partij mensen te wachten. We liepen naar buiten en leken wel een groep celebreties. Je kon je amper een weg banen door de horde met mannen. Ze probeerde allemaal een gesprek met je te voeren. Helaas is er een bij mij blijven plakken. Hij vroeg me naar mijn naam en ik heb hem maar verteld dat ik die niet had. Dit heeft hem niet weg gejaagd en hij heeft daarna de hele tijd geprobeerd en gesprek te voeren, waar ik absoluut geen zin in had. Als mensen een leuk gesprek met je willen voeren is dat allemaal prima, maar je weer gewoon dat het bij deze mensen uiteindelijk allemaal draait om geld. Ik heb hem toen maar duidelijk verteld dat ik geen geld had, wat overigens geen leugen was. Helaas bleef hij plakken en heb ik de uren die daarna volgden maar met hem moeten praten. Met de Village walk gingen we eerst langs een de huizen van de mensen van het dorpje, gevolgd door de school en als laatst het ziekenhuis. Het was allemaal heel apart om te zien hoe die mensen leven. Op die school bestaan de klassen gewoon uit 100 kinderen, ik had het echt te doen met die docenten. Na een kleine 3 uur waren we terug op de camping en was ik blij dat ik het laatste stuk samen met Janelle en Karlijn het op een lopen heb gezet om die irritante jongens af te schudden. Ik zou eigenlijk nog gaan paardrijden maar ik was zo kapot dat ik heb besloten om mijn geld te sparen. Ik ben lekker op het strand gaan liggen en heb lekker genoten van de zon. Soms even het water in gegaan, dit koste zo veel kracht vanwege de ongelofelijk sterke stroming dat het voornamelijk alleen even mijn voetjes was. Nadat ik klaar was met het strand ben ik gaan douchen en klaarmaken voor het avond eten toen ik opeens allemaal geschreeuw hoorde. Ik dacht eerst dat de jongens met elkaar aan het kloten waren maar dat was helaas niet het geval. Michelle was te ver het water in gegaan en kon door de sterke stroming en grote golven niet meer terug komen. Kevin is toen achter haar aan gegaan maar kon haar die boven water houden. Hij heeft voor hulp geschreeuwd en toen zijn er twee jongens achter haar aan gezwommen en hebben haar
 het water uit gehaald. Het scheelde dus weinig of we hadden een persoon minder in onze groep. Zelf zei ze dat als het iets langer had geduurd ze het niet had gered. Ik ben heel blij dat het goed is afgelopen, want ik had haar niet kunnen missen. We hebben met ze alle even gekletst tot het eten klaar was. Na het eten zijn we naar bed gegaan want morgen wordt weer een lange dag in de truck en dus vroeg op. 

Liefs,
Suus