400 haarspeld bochten

Hallowa,

Vandaag werd ik wakker van Kar die om half 8 opeens klaar wakker was. Ook vannacht is Kar weer aan de wandel gegaan, maar dit keer was ik nog wakker. Het was rond 11 uur toen en Kar lag al even te slapen, aangezien ik mijn blog nog moest schrijven was ik nog wakker. Kar stond out of the blue op en ging naar de badkamer, om haar handen te wassen. Ik snapte er niks van maar moest zo hard lachen. Even later toen ze klaar was met handen wassen liep ze naar de fles water en ging water zitten drinken. Ik begreep er echt niks meer van. Toen ze weer in bed ging liggen vroeg ik aan der, “ Kar ben je nou wakker of slaapwandel je?”. Waarop Kar antwoorden, “ Ik ben gewoon wakker hoor!”. Toen ik dit aan haar vertelde aan het ontbijt begon ze kei hard te lachen en zei dat ze van niks wist. 

Na het ontbijt hebben we alle spullen in gepakt en in de auto gedaan. Vandaag rijden we naar Cilaos. Dit stadje ligt in de bergen en de weg er naartoe is al een avontuur op zichzelf. Met slingerende weggetjes, stijle hellingen en meer dan 400 haarspeld bochten kom je uiteindelijk in Cilaos. We hebben de auto weer vol geladen en zijn gaan rijden. Onze eerste stop was bij de Carrefour, waar we snacks, brood, drinken en wijn haalde. We zouden nog naar een markt in Saint Pierre maar hebben toen toch besloten om onze toch naar Cilaos te beginnen. 

De weg was inderdaad vol haarspeld bochten, afgronden, smalle weggetjes en tunnels. Gelukkig  reden we met een groep auto’s en dat was best wel prettig. Alle auto’s die we tegen kwamen lieten ons voor gaan, echt ideaal. Ik heb echt super genoten van de uitzichten en veel foto’s gemaakt zodat Kar later ook nog kan genieten. Kar heeft echt super goed gereden en we kwamen een uur laten in Cilaos aan. We hebben het hotel snel gevonden waar we na een welkoms drankje werden gewezen naar onze kamer. Het is echt een super mooi hotel. 

Nadat we onze spullen hadden gedumpt hebben we geluncht en zijn we een rondje gaan lopen door de stad. Cilaos is een heel leuks stadje, denk een van de leuke die we nu zijn tegen gekomen. We zouden eerst nog naar een paar watervallen toe lopen maar dat idee heb en we snel geschrapt. In plaats daarvan hebben we gekozen voor chille bij het zwembad. Ik was heel blij dat we die keuzen hadden gemaakt. Alleen al van het idee dat we de komende twee dagen alleen maar moeten lopen krijg ik meteen last van me benen. We hebben heerlijk in de zon gelegen en gewerkt aan ons bruine kleurtje. Ik ben nog steeds niks bruinen geworden. Zelfs mijn bikini is nog niet zichtbaar! Nadat de zon onder ging hebben we ons verplaatst naar de kamer gegaan en de fles wijn open gemaakt. 

Rond half 7 zijn we het dorpje in gelopen opzoek naar wat eten. We vonden een leuke tent maar deze bleek dicht. Toen gingen we opzoek naar iets anders maar niks was echt iets waar we zin in hadden. We zijn terug gelopen naar het hotel, ik heb even aan de receptie gevraagd hoe laat de restaurants in de stad open gaan. Nou de vrouw van de receptie begreep er niks van. Een man die wel Engels sprak heeft een beetje moeten helpen. Tis echt ongelofelijk dat je geen Engels kan als je in een hotel werkt, gaat er toch iets goed fout. Uiteindelijk bleken de restaurants om 7 uur open te gaan. We zijn even in de lobby gaan zitten en om 7 uur zijn we terug gelopen het dorpje in. Toen was gelukkig het restaurant wel open en had een plekje voor twee. De bediening was echt super lief en we hebben echt super lekker gegeten. Dat mocht ook wel voor de prijs. Na het eten hebben we afgesloten met een mojito, beetje moed in drinken voor morgen. Het enigste was dat de mojito’s zo ongelofelijk sterk waren. Toen Kar en ik hem ophadden voelde we hem aardig zitten. We hebben afgerekend en zijn terug naar het hotel gegaan. 

Eenmaal in het hotel zijn Kar en ik in bed gaan liggen en hebben zitten schateren van het lachen. Na de wijn en dan ook nog is super sterke mojito’s hadden we het goed naar ons zin. Ik was zeker niet in staat om een zinnig woord op papier te zetten dus mijn blog zou ik morgen af schrijven. 

Morgen gaan we iets spannends doen, we gaan de Piton des Neiges beklimmen. Ik kan je vertellen als je tegen de mensen hier (die Engels begrijpen) verteld dat je dit gaat doen ze je allemaal met grote ogen aan kijken. Ze verklaren je voor gek dat je dat gaat doen en ze zeggen allemaal dat het heel heel heel erg zwaar is. Ik kan je vertellen dat dat niet mee werkt. Ben om eerlijk te zijn ook best zenuwachtig. Laten we hopen dat we de top halen want ons hotel zit boven op de berg…

Liefs,
Suus