Op naar Colombia!

1 december 2019

Hi, 

Jaaaaa, het eindelijk zo ver! Vandaag vertrek ik naar Zuid-Amerika om daar voor 2,5 maand te reizen van Colombia naar Ecuador, Peru en vervolgens te eindigen in Bolivia. Ik wilde dit alleen gaan doen alleen daar waren mijn ouders het absoluut niet mee eens, wat ik op zich ook wel weer begrijp. Daarom heb ik een internationale groepsreis geboekt bij G-adventures. Ik zal met een groep van 16 tot 18 mensen deze reis gaan maken. Deze reis zal niet zo avontuurlijk worden als die van Afrika, toen sliep ik alleen maar in tentjes. Deze keer zal ik in hotels, hostels en een aantal dagen in een tent slapen. 

Voor de afgelopen weken ben ik erg druk bezig geweest met school en had daarom amper de tijd om mij voor te berijden voor deze reis. Mijn tas inpakken ging al beter dan de vorige keer. Toen zat ik op een 23 kilo wat echt veel te zwaar was. Gelukkig hoefde ik toen mijn backpack amper te tillen. Dat is deze keer wel anders, maar gelukkig zit in nu op 17 kilo. Ook al weet ik dat dit nog veel te zwaar is. Het is echt super lastig om spullen in te pakken voor zowel warm als koud weer.

De wekker ging vandaag om 6 uur. Het was enorm lastig om mijn bed uit te komen, zeker omdat ik wist dat het 2,5 maand zou duren voordat ik weer naast Vincent wakker zou worden. Na een snelle douche heb ik mijn laatste spullen ingepakt. Samen met Karlijn, Remco, Vincent en mijn ouders zijn we naar het vliegveld vertrokken. Het was mistig en zo koud dat we gewoon moesten krabben, ben ik even blij dat ik er nu vandoor ga! Nadat ik daar mijn bagage had afgegeven heb ik afscheid genomen van mijn ouders, Kar, Remco en natuurlijk Vin. Ik had gehoopt dat ik mezelf groot zou houden maar het ging helaas niet zonder tranen. Het gekke is, ik was niet zenuwachtig, niet gespannen eigenlijk voelde ik niks. Ik weet niet waarom. Dit is de eerste keer dat ik alleen met het vliegtuig ga en dan ook nog is naar een land waarvan ik nooit had gedacht dat ik daar alleen heen zou vliegen. Ook zal Karlijn dit keer niet met mij mee gaan. Normaal had zij de hele reis onder controle en wist overal wat we gingen doen. Karlijn was ook altijd mijn spellingscontrole. Aangezien in haar nu niet heb bied ik alvast mijn excuus aan, deze dyslexie patiënt is af en toe niet zo goed met de Nederlandse taal. 

Nadat ik door de security ben gegaan moest ik nog even shoppen. Ik had nog een luchtje nodig. Nu had ik alleen één probleem. Ik ben sinds 3 dagen echt stront verkouden. Mijn hele hoofd zit muur en muur dicht. Dat betekend ook dat door mijn neus ademen echt niet lukt en dus een luchtje kopen al helemaal onbegonnen zaak is. Nou heb ik een vrouw in de winkel om advies gevraagd en iets gehaald wat er we leuk uit zag. Of het lekker ruikt weet ik niet, daar ga ik achterkomend als mijn neus weer open is. 

Op dit moment had ik nog twee uur voordat mijn vliegtuig zou vertrekken. Ik ben alvast naar gate D47 gaan lopen. Onderweg kwam ik een tentje tegen met lekkere broodjes en aangezien ik nog niks gegeten had heb ik daar wat gehaald. Met de aanwezigheid van Vincent op FaceTime heb ik mijn broodje op gegeten. Ik ben rond een uur of 9 richting de gate gelopen en kon en een keer door het vliegtuig in. Eindelijk in het vliegtuig duurde het eeuwen voordat we eindelijk de lucht in gingen. Omdat het s’nachts had gevroren moest het vliegtuig een warme zeep douche hebben zoals de captain dat zo leuk uitlegden, om al het ijs te verwijderen. We zijn hierdoor een uur later de lucht in gegaan. Tijdens de vlucht heb ik slapen afgewisseld met het kijken van de spin-off serie van pretty little liars. Omdat mijn eerste vlucht 10 uur en 20 minuten duurde kon ik uiteindelijk het hele seizoen afkijken. Mijn eerste vlucht gaat naar Bogota waar ik een technische overstap heb om vervolgens door te vliegen naar Cartagena.  

Nou de 10 uur ding bijzonder langzaam. Ik wist me geen houding te vinden in die stoel. Ik had ook zwaar de behoefte om die zuurstof kapjes uit het plafon te rekken. Gelukkig ben ik rond 16 uur lokale tijd veilig geland in Bogota. Daar moest ik het vliegtuig uit om vervolgens weer te boarden voor het zelfde vliegtuig...

De tweede vlucht ging een stuk sneller, ook was het vliegtuig vrijwel leeg dus kon ik lekker languit. Eenmaal aangekomen in Cartagena moest ik mega wennen aan de temperatuur. Van graadje vriespunt naar graadje föhn is nogal een verschil. Nadat ik doe de paspoort controle ben gegaan heb ik mijn backpack gepakt die gelukkig veilig was aangekomen. Buiten stond al een mannetje op mij te wachten die mij naar het hotel zou brengen. Ik probeerde een gesprek met hem aan te knopen maar ik had niet het idee dat hij dan ook maar 1 woord Engels sprak. Nou mijn Spaans staat gelijk aan mijn Mandarijns, dat kan ik gewoon niet. Dus dit ritje naar het hotel was erg rustig. 

Eenmaal in het hotel ben in naar de kamer gewezen. Ik zag op het formulier van de meneer staan dat ik met een Nederlands meisje op de kamer lag, waar ik erg blij van werd. Ook zei hij dat ik om 8:00 boven op het dak van het hotel werd verwacht. Ik had nu precies nog 20 minuten om mijn hoofd te fixen en wat te doen aan mijn 10 lagen kleding die in deze hitte absoluut niet nodig waren. Ik heb me snel gedoucht en niet veel later werd er op de deur geklopt. Voor de deur stond Qyra, een Nederlands meisje van 22 uit regio Eindhoven. Zijn zal een deel van deze reis mijn kamergenoot zijn. Zij was al een dag eerder aangekomen en had al een deel van de groep ontmoet waar ze erg enthousiast over was. Om 8 uur ben ik met haar naar het dak van het hotel gelopen waar ik de rest van de groep ontmoette. Het is een hele diverse groep met even veel mannen als vrouwen van verschillende leeftijden. Ook komen ze overal vandaan, heel veel Australiërs, Singapore, Oostenrijk en Engeland. Na een klein spelletje en voorstel rondje zijn we met ze alle wat gaan eten. Cartagena is een super schattig stadje de mensen zijn bijzonder vriendelijk en overal hoor je muziek vandaan komen. Toen het eten er in zat zijn we met een deel van de groep nog even de stad in geweest opzoek naar een ATM. Ik had namelijk nog helemaal geen geld. Na het pinnen zijn we in een kroegje beland met allemaal salsa muziek. Ik denk wel dat je begrijpt waar dit heen gaat, Suus stond samen met Qyra de salsa te leren van de tourguide. Nou ik kan je vertellen, ik heb nog wel wat oefening nodig, of wat meer alcohol. Verder stonden in dat kroegje allemaal mannen en vrouwen met elkaar de salsa te dansen. Die Colombiaanse vrouwen kunnen dit allemaal zo goed die zijn er echt mee geboren. Na wat salsa pogingen merkte ik dat ik aardig toe was aan wat slaap. Het was in Nederland nu een uur of 6, en ik begon aardig in te storten. We zijn met de groep terug gelopen naar het hotel en daar lekker ons bed in gekropen. 

Morgen staat er op de de planning om een wandelroute te doen door de stad. Ik ben benieuwd hoe het er hier uit ziet als het licht is! 

Bye!