Een dag in Medellín

11 december 2019

Hi,

Vandaag was ik alweer wakker voor de wekker, rond een uur of half 7. Ik kreeg weer enorme buikpijn en ben toen maar even naar de wc gegaan. Daarna ben ik mijzelf klaar gaan maken voor de dag. In Medellín is het gelukkig een stuk koeler dan in Santa Marta. Daar was het 35 graden, en hier gelukkig maar 25. Iets meer mijn temperatuur. 

Vandaag ga ik weer een gratis walking tour doen door de stad. Ik heb mijn spullen gepakt zoals camera en portemonnee. Qyra en ik zijn rond kwart over 8 naar beneden gegaan, wat eigenlijk iets te laat was. We moesten namelijk om half 9 weg om op tijd te zijn voor de walking tour. Het eten was er pas half en we hebben toen alles snel naar binnen gepropt. Christina en Andrea zijn alvast vooruit gegaan om ervoor te zorgen dat ze niet weg gingen zonder ons.

Samen met Ryan, uit New York en Claire uit Londen (twee nieuwe mensen in de groep) zijn Qyra en ik naar het metro station gelopen dat 20 minuten lopen was. We moesten snel nog een kaartje kopen voor de metro en hebben toen de metro gepakt richting het centrum van de stad. Gelukkig waren we net op tijd voor de tour. De man die ons vandaag een tour door zijn stad gaf was Julio. Hij was vroeger Engels docent maar kwam er achter dat hij veel liever mensen verteld over zijn mooie stad. Als je een tour wil doen door Medellín kies voor deze man. Echt ik heb echt genoten van zijn tour. Ik zal het kort proberen te vertellen want de tour duurde 5 uur. 

We begonnen de tour met een verhaal over de geschiedenis van het land, en dit had ik echt nodig. De Colombiaanse vlag heeft de kleuren geel rood blauw. Geel staat voor het goud, rood voor het bloed (uit de tijd van de slavernij) en blauw voor de zee waaraan Colombia met twee kanten contact maakt. Colombia is een land waar dus veel goud is gevonden, behalve in Medellín. Echter kwamen mensen tot de ontdekking van cocaïne, waarvan de omstandigheden om dit te verbouwen ideaal waren. Aangezien dit zo veel geld opbracht ontstond de cocaïne handel die met de jaren groeide. De grootste drugsbaas die iedereen we kent is Pablo Escobar, was hier erg aanwezig. Hij zorgde voor veel doden gebruikte veel geweld maar aan de andere kant gaf hij ook geld en huizen aan de armen. Pablo Escobar is echt een heel gevoelig punt om over de praten, Julio gebruikte ook niet zijn naam omdat mensen hier geen Engels praten maar de naam Pablo Escobar natuurlijk wel verstaan. Beetje Voldemoord, hij die niet genoemd mag worden. Mensen denken dan snel dat je hem aan het verheerlijken bent en een standbeeld geeft wat bij Julio niet het geval was. Tegenwoordig zijn mensen verdeeld over 3 kampen, ze haten Pablo Escobar, ze vinden hem een held of mensen hebben geen mening omdat ze die niet uit durfen te spreken. De mensen die Pablo Escobar haten zijn voornamelijk de 30+. Dit komt omdat zij van dichtbij hebben mee gekregen wat die man heeft gedaan. De mensen van 30 jaar of jongen vinden hem een held. Dit komt omdat deze generatie kinderen, tieners en jong volwassenen geen geschiedenis krijgt op school en alles leert van YouTube of natuurlijk de populaire serie Narcose op Netflix. De overheid heeft besloten om geschiedenis uit het leerprogramma te halen omdat kinderen dit meestal toch saai vinden. Ik vind het echt bizar dat dit zomaar kan, van zoiets moet je juist leren.  Misschien als het niet meer zo recent is dat mensen er wel over gaan praten. Verder vertelde Julio over de drugs cartels en de militaire eenheid die allebei de macht probeerde te hebben. We hebben een hele uitleg gekregen en dit heeft echt goed geholpen, alles viel op zijn plek. Tegenwoordig wordt er nog steeds veel cocaïne verbouwd in Colombia. Echter hebben de verbouwers niet de contacten om het te verkopen omdat de drugs cartels groten deels weg zijn. Het wordt daarom verkocht aan drugs bendes in Mexico die wel over deze contacten beschikken. Daarmee wordt ook het probleem verplaatst naar Mexico. In de top 10 van de gevaarlijkste steden van de wereld staat Mexico daar om deze reden een aantal keer in. Medellín was in 1990 de gevaarlijkste stad op aarden, nog gevaarlijker dan de 3 gevaarlijkste steden vandaag de dag bij elkaar, als er gekeken wordt naar doden per hoeveelheid inwoners. Medellín is echt door het slijk gegaan maar je ziet echt dat de stad enorm is verbeterd. Mensen zijn continu dankbaar dat je hun land kies om te ontdekken. Sommige zullen stil gaan staan en je van top tot teen bekijken. Maar zeg 1 keer Hola en ze zullen schrikken dat ze gezien worden en je meteen met rust laten. Of ze zullen heel vriendelijk Hola terug zeggen met een hele hoop andere Spaanse woorden maar meer dan dat totaal niet. 

We zijn na een hele uitleg gaan lopen door de stad. Kregen het oude station te zien, oude gebouwen en zo voort. Overal vertelde Julio er wat over. Op een gegeven moment kwamen we op een plein en daar zei hij een zin in het Spaans, “no dar papaya”. Letterlijke vertaling ervan was een beetje raar maar kwam er op neer dat je niet in een positie moest zetten waarin je kwetsbaar bent of iemand anders van je kan profiteren. Hij noemde dat de Papaya level, want dat zat in de uitspraak. Het Papaya level kan een graad hebben van 0 tot 5 papaya’s. Op de verschillende plekken in de stad zal hij aangeven wat het papaya level is afhankelijk van de drukte van de straten of de locatie waar we waren. Je moest dan gewoon goed op je spullen letten. 

Daarna zijn we de drukke straten van de stad in gegaan. Ik heb me geen een moment onveilig gevoeld in de stad. Je moest gewoon de gezonde verstand gebruiken. Ik had me camera mee er die droeg ik gewoon zonder tas over straat. Julio zijn dat dat prima kan zolang je maar wel op let. Dan is er niks aan de hand. Julio zei dat hij zowel de mooie als slechte plekken zou laten zien dus nam hij ons ook mee naar die delen van de stad. Na de tour heb ik hem een goede fooi gegeven want daar leeft hij van. En buiten dat had hij het super goed gedaan. 

We zijn door hem terug gebracht naar een metro station zodat we terug konden naar kan hostel. Daar vertelde hij ons nog over een aantal leuke eet tentjes en lokale kaasballen die we zeker is moesten proeven. Nou dat hebben we toen ook maar gedaan en voor 13 cent kregen we een bal die net uit de frituur kwam. Ik vond ze zelf niet zo bijzonder de smaak van kaas ontbrak en ik vond ze erg vet. Het had wel wat weg van een oliebol. We hebben daarna de metro terug gepakt en zijn weer uitgestapt bij de halte van ons hostel. Onderweg kwamen we langs de supermarkt en daar zijn Qyra en ik nog even naar binnen gegaan om snacks te halen. Morgen zitten we een hele dag in de bus en dan is het handig om altijd wat te eten bij je te hebben omdat het zomaar 2 of 3 uur langer kan duren. We hebben wat chips, snoep en drinken gehaald en zijn daarna heel snel terug gelopen naar het hostel omdat we bijna klaar moesten staan voor de volgende wandel tour. 

Voor de tweede wandeltour gaan we naar comuna 13. Dat is een bekende wijk in Medellín waar allemaal street art is. We krijgen een rondleiding van een local die Angie kent. Omdat het nog best een stuk is naar de wijk hebben we ervoor gekozen om een taxi te pakken. Ik was ook echt kapot van de hele dag lopen dus op zich vond ik het geen probleem. We zijn door de taxi afgezet bij een metrohalte en hebben we nog een bus gepakt om naar de comuna 13. Daar begonnen we de tour met een verhaal over het verleden en hoe het hier in de wijk aantoe ging. Toen zijn we gaan lopen de stad in. Het is aardig stijl hier en daarom moest je goed oppassen voor auto’s of fietsers, die kunnen is sommige gevallen niet zomaar stoppen. Na een stuk te hebben gelopen kregen we een ijsje. Iedereen koos voor groene mango met peper limoen en zout. Nou als iets mij niet trok was dat het wel. Ik koos voor ananas, alleen op mijn ijsje hadden ze dus ook zout en limoen gedaan. Als in iets vies vind is dat het wel! Echt een ijsje met zout en limoen, probeer het voor de grap is. Na 1 hap heb je genoeg gehad. We zijn verder gaan lopen de berg op en kwamen al snel bij de roltrappen uit. In deze wijk hebben ze roltrappen aangelengd, was super handig is was de straatjes zijn zo stijl. We hebben boven keken naar verschillende muurschildering. Om 8 uur zijn we terug naar beneden gegaan en hebben zijn daar opzoek gegaan naar een taxi. Gelukkig vonden we die snel en zijn Andrea, Christina, Qyra en ik alvast gaan rijden naar het restaurant. 

Vanavond gaan we eten bij crêpes and wafels wat niet ver van ons hostel vandaan zit. Samen met de oude groep hebben we daar met ze alle voor het laatst gegeten. Echt super jammer dat een deel van deze groep weg gaat, maar dat hoort er bij. Na het eten ben ik naar het hotel gelopen waar we nog wat laatste groepsfoto’s hebben gemaakt. Daarna ben ik door gelopen naar mijn kamer waar ik mijn tas voor morgen heb gepakt zodat ik iets langer in bed kan blijven liggen. Morgen naar we alleen weg uit Medellín, als ik iets jammer vind is dat het. Ik vind dit zo’n super leuke stad. Ik zou het echt iedereen aanraden om hier heen te gaan. Ik had nog veel meer willen doen en willen zien alleen daar hebben we helaas geen tijd meer voor. Op zich goed want dan heb ik alleen maar een reden om terug te komen! Na het inpakken van mijn spullen ben ik gaan slapen. Morgen wordt een lange dag in de bus. 

Liefs, Suus