Een dag in Salento

13 december 2019

Heey,

Vandaag werd ik wakker rond een uur of 7. Ik heb toen nog even contact gehad met Vincent want ik hoefde nog niet mijn bed uit. Ik heb vandaag een vrije dag in Salento, en een van de dingen die je hier wel moet doen is de Cocora Valley. Dit schijnt heel mooi te zijn dus dat gaan we maar even bekijken. Ik heb me wandel outfit aangetrokken en ben met Qyra naar het buffet gegaan. In het hotel waar we zitten hebben ze echt een top buffet. Ik heb zo genoten van de croissantjes met Nutella en wat fruit. We hadden gister met de groep afgesproken om met ze alle te gaan wandelen, dus iedereen stond om half 9 klaar in de lobby van het hotel. We zijn met ze alle naar het pleintje gelopen waar we de jeep taxi’s konden pakken. Voor de jeeps moest je een kaartje kopen wat 8.000 peso’s was. Daarna hebben we zo veel mogelijk mensen in de jeep gepropt. We zaten uiteindelijk met zijn 10e in een jeep en twee zijn naar een andere jeep gegaan. Ik hoor je al denken, met ze 10e in één jeep? Jap, 2 voorin plus de chauffeur, 6 op de banken achterin en dan nog 2 op de rand achterop de jeep. 

Het was 20 minuten rijden naar de Cocora valley. Toen we daar aankwamen moesten we een klein stukje lopen naar de ingang van het park. Voor de intree moest je 4.000 peso’s betalen. Daar heb ik nog even een fles water gehaald want die was ik vergeten. Chris was ook water halen en hij was zo lief om ook een voor mij te halen. Daarna zijn we gaan lopen door de Cocora valley. Je snapt we dat lopen nu onderhand goed mijn neus uit komt maar gelukkig was deze wandel tocht niet te vergelijken met de lost city. Het landschap was heel mooi. Deze valley staat bekend om zijn meters hoge palmbomen, met meters hoog bedoel ik echt heel hoog. Het uit zicht was super mooi en we hebben lekker gekletst en gelachen. Onderweg zijn we nog gestopt bij de grote Cocora letters waar we in zijn gaan staan voor een mooie foto. Samen met Chris, nieuwe jongen naja man uit Engeland, Max, Mads en Qyra zijn we gaan lopen. Er zijn twee wandel routes één van 2 uur of één van 5 uur. Natuurlijk kozen we de route van 2 uur, en dan was voor mij ook meer dan genoeg. 

Bij het eerste uitkijk punt hebben Mads, Qyra en ik hele leuke foto’s gemaakt, heel creatief met de zelfontspanner. Ik heb vooral heel hard gelachen want het ging totaal niet subtiel en we lagen lekker met de drieën in het gras te rollen terwijl iedereen ons aankeek. Daarna zijn we doorgelopen naar het 2e uitkijk punt daar hebben we ook wat foto’s gemaakt maar vooral genoten van het uitzicht. Daarna zijn we terug gelopen naar beneden. Onderweg hebben we nog een spring foto gemaakt wat met de zelfontspanner totaal niet wilde lukken. Gelukkig was er iemand zo lief om ons te helpen en die heeft wat foto’s van ons gemaakt. 

Daarna vond Max het een leuk idee om in een boom te springen en deze te knuffelen zodat ik daar een foto van kon maken. Natuurlijk moest iedereen dat daarna ook even doen, alleen bij Qyra ging dit niet zo goed. Ze kon niet in de boom blijven hangen zoals de rest van ons en geleed de hele tijd naar beneden. Het was een heel grappig gezicht hoe ze elke keer tegen de boom strong en naar beneden gleed. Op een gegeven moment hebbend jongens haat geprobeerd vast te houden, ze zouden daarna snel weg rennen en dan kon ik een foto maken. Ik heb echt zo hard gelachen dat ik aan het huilen was. Ik kwam echt niet meer bij. 

Toen we het een aantal keer geprobeerd hadden kwam Qyra in eens dat haar hele been vol zat met splinters van de boom. Ze had het niet gemerkt pas toen ze ging lopen had ze het door dat haar hele been vol zat. We zijn terug naar beneden gelopen en daar is Qyra naar de wc gegaan om te kijken of ze de splinters er uit kon krijgen. Helaas lukte dit niet echt en zijn we naar de jeeps gelopen om terug te gaan naar Salento. Helaas ben ik in de verkeerde jeep gestapt en duurde het voor mij nog 30 minuten voordat de eerste mensen kwamen die de jeep vol kregen zodat we weg konden. 

Eenmaal terug in Salento zijn we ergens in een restaurant wat gaan eten. Ik had gekozen voor een gegrilde kip deze was echt super lekker hij was met knoflook en patat. Nou wat wil je nog meer. Een keer geen rijst, haha! Ik vind rijst heel lekker maar zodra ik het voor ontbijt, middag eten en avond eten krijg is het bij mij wel snel over. Daarna wilde we betalen alleen dat is natuurlijk drama met zo’n grote groep. Iedereen wil apart betalen. Nou moet ik ook zeggen, Colombianen hebben geen haast. Echt totaal geen haast. Als je zegt dat je wil afrekenen zit je zo een uur later nog. Ook met het eten in een restaurant komt alles wanneer het komt. Soms heb je je voorgerecht al gehad maar moet je drinken nog komen. Ze hebben hier echt geen haast. 

Nadat we eindelijk allemaal betaald hadden zijn we doorgelopen naar het uitkijk punt in Salento. Als je aan de andere kant de hoofdstraat uitloopt kom je trappen tegen die je naar een mooi uitzicht punt brengen. Daarna zijn we terug gelopen naar het hotel waar ik me even snel heb omgekleed. Ik moest namelijk alweer klaar staan voor de koffieplantage. Toen ik beneden kwam stond iedereen al op me te wachten, zelfs Christina en Andrea waren er. We zijn weer met ze alle naar het plein gelopen en hebben daar een jeep gepakt naar de koffieplantage. Eenmaal bij de plantage begon het te regenen, en als ik ergens niet voor gekleed was dan was dat het wel. Ik heb samen met Andrea heel hard gelachen omdat ik mezelf en mijn camera droog probeerde te houden. De rest was hier wel op voorbereid, ja dat had ik weer. 

Als eerst kregen we een uitleg over koffie en de planten waar dit aan groeit. We kregen een rijpe koffiebes en als je die uitkneep kreeg je twee boontjes die er uit kwamen. We moesten de bonen in onze mond stoppen maar niet doorslikken. Deze hadden een zoeten smaak maar smaakte totaal niet naar koffie. Daarna kregen we de kans om zelf bonen te plukken, wel alleen de rode anders werden we ontslagen. Ik heb samen met Andrea een duik de bosjes in genomen en we moesten heel hard lachen omdat het alles behalve goed ging. We kwamen uiteindelijk de struiken uit met wel geteld 6 koffiebessen. Toen we de mandjes van de rest zagen hadden we wel door dat wij niet geschikt waren voor dit werk. Die mandjes zaten namelijk helemaal vol! Na de uitleg over de bonen kregen we te zien hoe de bonen van de bes worden gescheiden, hoe de koffie wordt gedroogd en hoe deze wordt gebrand. Daarna mochten we koffie proeven. Omdat Andrea zei dat de koffie in Colombia veel minder bitter heb ik het ook maar geprobeerd. Ik kan je vertellen, ik vind koffie nog steeds niet lekker. Een leuk feitje, koffie bonen worden ongebrand verscheept naar verschillende landen op de aarde. Dit is niet de bes die verscheept wordt, niet de boon er in maar in de boon zit nog een dingetje en die wordt gebruikt voor de koffie. Afhankelijk van het land waar het naartoe wordt verstuurd wordt het dus gebrand. Daarom is de koffie in Italië anders dan in Nederland, omdat de mensen daar dus een andere voorkeur hebben voor het branden van hun koffiebonen. 

Na deze Tour zijn we met de taxi terug gegaan naar Salento. En met een beetje proppen paste dat maar net. In Salento zijn we de rest van de groep gaan opzoeken omdat niet iedereen mee was gegaan. We vonden de groep in een restaurant en die zaten allemaal al goed te genieten van de happy hour. Ik ben toen samen met Angie nog even het stadje in gegaan. Ik was nog opzoek naar een tas die de lokale mensen hier heel veel dragen. De guide die met ons mee was met de lost city trek had er ook een. Het enigste probleem is dat deze tassen vrij prijzig zijn omdat ze worden gemaakt van echt wol. Ik heb uiteindelijk ik een winkeltje de tas gevonden die ik zocht en ook nog een leuk armbandje. Daarna zijn Angie en ik terug gegaan naar het restaurant waar inmiddels iedereen al zat te eten. Samen met Angie heb ik de happy hour gedeeld en ook wat eten besteld. Ik had een hamburger, die erg lekker was. Daarna ben ik samen met Qyra en Leah naar het hotel gelopen hebben we onze spullen gedumpt wat warms aan getrokken en zijn naar de poolbar gelopen. 

Nou je zal mij misschien niet geloven maar ik heb nog nooit gepoold. Dit wordt mijn eerste keer en ik heb zo’n vermoede dat ik geen verborgen pool talent heb. Samen met Qyra was ik een team en moesten we spelen tegen Ryan uit New-York en Leah uit Zwitserland. Ik kan je vertellen ik ben nog niet zo goed in poolen. Ik weet dat de zwarte bal er niet in moet maar op een of andere manier kreeg in het voor elkaar om de eerst dat ik aan de beurt was de zwarte bal er in te krijgen. Wel moesten we er allemaal heel hard om lachen. Ik heb heel vaak over de bal heen geprikt, in plaats van de witte bal een andere bal gebruikt om te schieten of ik schoot de witte bal er in. Ik heb gewoon nog aardig wat oefening nodig. Het tweede potje ging al beter maar we hadden helaas weer niet gewonnen. 

Na een tijdje kwamen Christina en Andrea ook poolen. We hebben nog even met ze gepraat en daarna afscheid genomen. Ik ga de twee meiden echt missen. Qyra en ik gaan ze zeker een keer opzoeken in Oostenrijk. Ik was kapot en Qyra ook. We zijn samen terug naar het hotel. In het hotel heb ik nog geprobeerd de splinters uit Qyra haar been te halen, maar dit was heel lastig. Ik had gehoopt dat we warm water hadden om haar huid zacht te maken, maar helaas bleef de douche ijskoud! Daarna zijn we gaan slapen. Morgen wordt weer een lange dag in de bus naar Bogotá. Ben heel erg benieuwd.

Liefs, Suus