Lijkt net of ik in Oostenrijk ben

2 januari 2020 - Pasto, Colombia

18 december 2019

Heyy,

Vandaag mochten we wat later op staan omdat we gister zo vroeg er uit moesten. Om 8 uur ben ik uit bed gegaan en heb mijn tas ingepakt. Op een of andere manier gaat alles er steeds moeilijker in. Ik heb echt even goed moeten stampen. Om half 9 ben ik samen met Qyra naar het ontbijt gegaan. Om 9 uur moesten we weer klaar om de bus in te gaan. Deze laatste dagen zijn vooral veel afstand afleggen in een korte tijd. Niet dat dat erg is maar het breekt je wel een beetje.

We zaten om 9 uur weer in de bus en zijn gaan rijden. Zoals je misschien al verwacht heb ik het grootste gedeelte van de reis lekker liggen slapen. Rond lunchtijd zijn we weer ergens langs de weg gestopt voor wat eten. We konden weer kiezen uit verschillende dingen zoals varken, kip, vegetarisch of vis. Ik had natuurlijk weer voor kip gekozen. Alleen hadden ze een foutje gemaakt in de keuken en kreeg iedereen die kip had besteld varken. Aan tafel zat ik naast Chris en met hem zat ik de praten over de avond ervoor. Vooral dan dat Milton zo enorm dichtbij kwam. Nu denk ik gedeeltelijk dat het komt omdat de salsa gewoon een intieme dans kan zijn. Maar aan de andere kant, onze vorige guide leerde ons ook de salsa en die was helemaal niet zo. Het zat mij gewoon een beetje dwars. Maar gelukkig zeide Mads en Chris allebei dat als het nog een keer zou gebeuren ze zouden ingrijpen. 

Daarna zei Mads in eens, “Suus ik heb een collage met foto’s van je gemaakt”. Dus ik keek hem een beetje raar aan. Toen zei hij, “Je moet wel van tevoren even weten dat ik je heel knap vind!”. Nou toen ging ik nog raarder kijken. Daarna kreeg ik de foto collage te zien, en het waren allemaal hoofden van mij. Maar precies elke foto is gemaakt op een moment dat ik er niet op mijn best uit zie. Gelukkig kon ik er heel hard om lachen. Mads zei dat hij door zijn foto’s aan het kijken was en er achter kwam dat ik op heel veel foto’s er niet charmant op sta. Die foto’s heeft hij samengevoegd in een collage. 

Na het eten gingen we de bus weer in en zijn we verder gereden naar onze volgende slaapplek. We slapen vanavond in het plaatsje Pasto. Alleen dit keer zullen we niet in de stad slapen maar er net buiten. Ik ben natuurlijk weer in slaap gevallen en werd wakker omdat Milton kei hard door de bus schreeuwde “Wie heeft er zin in ijs?!”. Nou voor de mensen die mij kennen, ik was de eerste die opstond. Een ijsje gaat er bij mij altijd wel in. We stopte ergens langs de weg en zijn met ze alle de bus uit gestapt. We konden hier een ijsje halen alleen het ijs maakte ze op een hele speciale manier. Ze hadden grote metalen schalen die ze in een bak met ijswater hadden liggen. Daarna deden ze wat van het vloeibare ijsmengsel in de schaal en gingen deze heel hard rond draaien. Het ijswater zorgde ervoor dat de vloeistof in de pan gaat bevriezen als deze laag maar dun genoeg is. Met een lepel schraapte ze al het ijs van de randen van de schaal en legde het in het midden. Ze hadden verschillende smaken, vanille, bosvruchten en een of andere smaak fruit  die hier vandaan kwam. Het ijsje was best lekker alleen wel vrij veel. Maar mij hoor je niet klagen. Toen iedereen hem op had zijn we terug de bus in gegaan. 

Daarna zijn we doorgereden naar een uitkijkpunt, wat ongeveer 5 min rijden was. Het uitzicht daar was super mooi. Je keek uit op een meer dat tussen de bergen lag. Echt heel raar als je je bedenkt dat je in Colombia bent en het uitzicht net lijkt op een Oostenrijks landschap. We zijn de bus weer in gegaan en verder gereden naar het meer want daar is ons hotel voor vanavond. Angie had gezegd  “In de plek waar we vanavond slapen hebben ze hele gekke huizen”. Toen we aankwamen in het dorpje keek ik mijn ogen uit, allemaal Oostenrijkse huisjes. Zelfs het hotel waar we sliepen zag er Oostenrijks uit. Als ik je foto’s zou laten zien zou je niet geloven dat dat in Colombia is. Het hotel was heel schattig, Qyra en ik kregen een kamer waar we snel onze spullen hebben gedumpt. Daarna zijn we naar buiten gegaan. We konden kiezen om een boottocht te maken over het meer maar daar had ik niet zo veel zin in. In plaats daarvan hebben Qyra en ik ons goed vermaakt in de speeltuin van het hotel waar we zaten. Ze hadden allemaal sportschool toestellen maar dan als speeltuin variant. Qyra en ik leken net twee kleine kinderen. Daarna kwamen Mads en Chris naar buiten met rode wijn. Nou op dat moment kon je mij niet gelukkiger krijgen. We hebben in het gras gezeten en genoten van het uitzicht en de rust die hier hing. Ik heb een hele tijd met Chris zitten kletsen over van alles. Echt jammer dat we nog maar een paar dagen met deze groep hebben. Ik vind het makkelijk echt heel erg gezellig. 

Nadat de boot terug was van het varen gingen we eten. Ik had gekozen voor rund met een soort saus, geen idee was het precies was maar het was super lekker. Na het eten zijn Qyra, Mads, Chris en ik terug naar buiten gegaan en hebben we wat te drinken mee genomen. Buiten hebben we een plekje gezocht en daar heb ik nogmaals geprobeerd om foto’s te maken van de sterren. Alleen was het zo bewolkt dat dit alles behalve nut had. Daarna hebben we de hele avond zitten kletsen. Mads en Qyra hebben allebei in het verleden heftige dingen mee gemaakt, en we hebben hier hele gesprekken over gehad. Was echt fijn om zo te kunnen praten met mensen die je eigenlijk pas net kent. Ik heb echt genoten van deze avond. Toen het begon te regenen zijn we terug naar binnen gegaan en hebben we ons aangesloten bij de groep die bij de open haard zat te praten. Daar hebben we nog een drankje gedaan en de wijn steeg nu wel aardig naar mijn hoofd, oftewel giechel Suus komt tevoorschijn. Niet veel later ben ik samen met Qyra naar de kamer gegaan. Het was best fris in de kamer en tot onze verbazing vonden we warme kruiken in ons bed. Niet dat ik het nodig had maar ik was er wel heel blij mee. Ik ben als een blok in slaap gevallen, mede dankzij de wijn.

Liefs, Suus

1 Reactie

  1. Theo:
    2 januari 2020
    Sus, graag de foto’s posten met jou er op. Wij zijn nieuwschierig.