De Piton des Neiges beklimmen

Heey,

Vandaag stond de wekker om half 9, alleen ik was al om 7 uur klaar wakker. Ik ben in bed blijven liggen, heb mijn blog geschreven en ben mijn boek verder gaan lezen. Rond half 9 werd Kar ook wakker en zijn we begonnen met het opruimen van onze spullen en inpakken van onze tas. Dit keer ga ik het beter doen en alleen maar warme dingen inpakken. Toen ik om 10 voor 10 op de klok keek hebben we snel alles neer gelegd en zijn naar het ontbijt gegaan. We hebben ons vlug volgepropt, ik had 2 appelbroodjes, 2 bananen en een sinaasappel. 

Terug op de kamer hebben we snel de laatste spullen in de koffer gedaan zijn naar de auto gelopen. We zullen onze auto bij het hotel laten staan en de bus nemen naar het begin van de looproute. Toen we de auto open deden kwam er een enorm vieze lucht uit zetten. Ik dacht echt dat ik over me nek ging. Wat bleek nou, we hadden onze natte schoenen in de auto laten staan en zijn die er helemaal vergeten uit te halen om te laten drogen. De lucht was echt ongelofelijk smerig! 
 Nadat alles in de auto zat zijn we gaan uitchecken en naar de bushalte gelopen. De bus kwam om kwart voor 11 en we moeten uitstappen bij bushalte Le Bloc. De bus zat propvol, maar gelukkig waren er nog twee plekjes vrij. Wanneer je er uit wilde moest je twee keer klappen. Gelukkig wist de chauffeur welke halte wij er uit moesten en stopte al voor ons. Hij wenste ons veel succes, en de rest van de bus zat ons echt als een gek aan te staren. 

Nou daar waren we dan, aan het begin van de route om de berg op te komen. Ik was best zenuwachtig en volgens mij Kar ook. We begonnen om 11 uur met goede moet te lopen. We werden al snel ingehaald door mensen die deze berg rennend opgingen. Ik weet niet hoe ze het deden, maar ik verklaar ze 100% voor gek. Ik had het lopend al mega zwaar laat staan rennend. Het begin was best zwaar, de trappen gingen stijl omhoog en het bleef ook maar omhoog gaan. Na een uur lopen sloeg het bij Kar ineens toe, ze begon als een gek te hyperventileren en zei dat ze geen lucht kreeg. Gelukkig kreeg ze haar ademhaling al snel onder controle en na het eten van een muesli reep kon ze er weer tegen aan. We hebben het daarna rustig weer opgepakt, Kar voorop om het tempo te bepalen met om de zo veel tijd even pauze. Voor we het wisten waren we op de helft. Het stuk daarna ging als een trein. We kwamen er achter dat wanneer Kar om de zoveel rijd een muesli reep at het helemaal goed ging. Onderweg heb ik genoten van het uitzicht dat je had over Cilaos.

Eenmaal over de eerste berg konden we het hostel zien liggen, Caverne Dufour. We kwamen daar rond 3 uur aan en hebben in totaal 4 uur over gedaan om boven te komen. Mijn benen waren echt kapot, kon geen stap meer zetten. In het hostel hebben we een kamer toegewezen gekregen waar we een bed konden uitkiezen. We liggen met ze 16e op een kamer. Na was schone kleding en andere schoenen zijn we buiten gaan zitten en heb ik mijn boek gelezen. Het werd algauw koud en Kar en ik zijn naar binnen verhuist. Hier heb en we thee besteld wat werd geserveerd in grote kommen. Ik had gelukkig mijn boek mee maar Kar was zich mega aan het vervelen. Om half 7 werden we geroepen voor het avond eten. Echt geloof me, eten heeft mij nog nooit zo lekker gesmaakt. We zaten tussen twee groepen Fransen in. Was super gezellig en we hebben gezellig met ze gekletst. Ik had het mega koud en gelukkig zag ik mijn wonder middel om tafel staan, de rum! Dit keer in aardbeien smaak. Na het eten en het achterover gooien van de rum had ik het super warm. Vervolgens zijn we rond 8 uur naar ons bed gegaan. Ik kon voor geen meter in slaap vallen, ik ben eventjes weg gevallen. Maar toen twee Fransen een heel gesprek met elkaar ging houden en lekker hard zaten te hoesten, zat slapen er voor mij niet meer in. Gelukkig was het bijna 4 uur en dat betekende dat ik mijn bed uit mocht. We gaan midden in de nacht naar de top van de Piton des Neiges lopen om de zonsopgang te kijken. Ik ben benieuwd! 

Liefs,
Suus