Op de top van de Piton

13 augustus 2018 - Cilaos, Réunion

Hey daar,

Nou dit was echt een afschuwelijke nacht. Ik denk dat ik maar 4 uur slaap heb gehad. Iemand op de kamer zat de hele tijd kei hard te hoesten, de andere zaten te kletsen en dan heb ik nog niet eens over het snurken van sommige gehad. Pff, ik was om iets voor 4 klaar wakker en ben maar uit bed gegaan. Ik heb mijn sportlegging onder mijn broek aan gedaan. Eigenlijk alles wat ik had heb ik aan getrokken, shirts, muts, handschoenen en extra paar sokken. Daarna mijn hoofdlampje gepakt en een bezoekje gebracht aan de wc. Plassen op de berg in het donker lijkt me niet een goed idee. 

Om iets over 4 zijn we gaan lopen naar de top, dit zou ongeveer 2 uur duren en wordt als zwaarste deel beschouwd van de hele route. Nou zwaar was het zeker weten, ik had echt heel veel moeite. De sterren daar in tegen maakte heel veel goed, het is hier zo helder en werkelijk alles is zichtbaar. Ik heb natuurlijk ook vallende sterren gezien en een wens gedaan. Wat ik heb gewenst ga ik natuurlijk niet vertellen, anders komt hij niet uit. Ik hield de hele tijd in de gaten of Kar achter mij liep maar na een tijdje ben ik Kar kwijt geraakt. Het was donker en het enigste was je zag waren hoofdlampjes. Ik heb staan wachten maar kreeg het zo ongelofelijk koud dat ik verder ben gegaan. Ik heb echt echt moeten bikkelen om boven te komen, op het einde kon ik echt niet meer. Het was zo ongelofelijk koud en het waaide heel hard waardoor het alleen maar kouder aanvoelde. Ook het pad waar we over liepen hielp niet mee, deze bestond uit allemaal losliggende stenen. Ik ben zeker een paar keer goed gevallen. 

Rond 6 uur was ik boven op de berg en heb ik een plek achter een steen gevonden om te schuilen voor de wind. Ik was echt zo aan het verkleumen dat ik dacht dat ik onderkoeld zou raken, het was echt puur afzien. Na een tijdje zag ik Kar aankomen, die was er ook zwaar aantoe. Om iets over half 7 ging de zon op, wat was ik blij om die te zien, eindelijk een beetje warmte. Het uitzicht was bizar mooi, we zaten boven de wolken. We hebben wat foto’s gemaakt en toen besloten weer naar beneden te lopen. Terug bij Caverne Dufour hebben we ontbeten, ook heb ik wat Cola en Snickers aangeschaft voor de terug weg. Deze kon ik echt heel hard gebruiken. Om 9 uur zijn we onze tocht naar beneden begonnen. Naar beneden was echt een heel stuk fijner, zwaartekracht deed goed zijn werk. We hebben ongelofelijk vals heel veel liedjes gezongen, waarbij we complimenten kregen van mensen die we tegen kwamen. Het was veel beter uit te houden dan naar boven, we zij een paar keer gestopt om onze knieën en benen wat rust te geven. 

Nog geen 3 uur later stonden we weer beneden bij Le Bloc. Mijn benen waren echt KA-POT, ik liep er bij als een hoogbejaarde vrouw. Maar 1 ding weet ik wel, ik ben super trots op Kar en mij! We moesten 30 minuten wachten op de bus. Die ons daarna naar het hotel heeft gebracht. Bij het hotel hebben we weer onze spullen gepakt en zijn we weer gewezen naar een nieuwe kamer. Gelukkig was deze op de begaanbare grond, ik kan voorlopig even geen trap meer zien. Nadat we hadden gedoucht, hebben we ons in bikini gehesen en zijn we aan het zwembad gaan liggen. Ik had besloten vandaag niks anders meer te gaan doen, mijn benen konden het echt niet meer aan. 

Rond 1 uur hadden Kar en ik super veel trek, en wat je misschien al verwacht, in het hotel was niks te krijgen. Ik heb me toen opgeofferd en ben naar de supermarkt gelopen die 2 straten verder op lag. Ze zal het niet geloven maar zelfs deze was dicht. Ik ben terug naar het hotel gegaan, dan maar wachten tot vanavond. Aan het zwembad heb ik mijn boek gelezen en lekker wat geslapen, dat kon ik echt gebruiken. Om een uur of 5 was de zon achter de bergen en hebben Kar en ik de auto gepakt om opnieuw te kijken of de supermarkt open was. We hebben drinken en eten gehaald en zijn daarna doorgereden naar de snackbar, welke helaas dicht was. 

Op de hotelkamer hebben we toen maar de zakken chips open getrokken en zijn lekker op bed gaan liggen. Kar is even gaan slapen en ik ben veder gegaan met mijn boek. Gister nacht heb ik mijn boek uit gelezen en ben vandaag weer aan een nieuwe begonnen. Ja je zou het niet denken, maar je hebt hier te maken met een echte boekenwurm. Om 7 uur werd Kar wakker, we hadden eigenlijk geen trek en zin meer om nog de deur uit te gaan voor eten. Maar na wijs advies hebben we ons aangekleed en zijn naar de snackbar gelopen. Als je een hele tijd ligt en daarna gaat staan voel je je hele benen. Ik had echt last van mijn linker knie, denk dat klappen toch iets te veel waren. 

Bij de snackbar heeft Kar een patatje met mayo besteld en ik een pizza Margarita. Toen ons eten klaar was zijn we naar het hotel gelopen en hebben ons eten in de kamer opgegeten. Uit het niets zegt Kar opeens, “Suus, ik heb een probleem”. Ik keek haar een beetje raar aan en zei; “En probleem? Wat is er?”. Waarop Kar antwoorden “Ik kan niet stoppen met het denken aan haaien!”. Ik heb zo hard gelachen. Ik hoop echt dat we tijdens walvissen spotten een haai gaan tegen komen. 

Na het eten hebben we ons klaar gemaakt voor bed. Ik heb nog even mijn blog geschreven en Kar is gaan slapen. Ook nu ging Kar in haar slaap weer hele gesprekken met mij houden. Het ging over een schommel die boven ons bed zou hangen en opeens weg was. Kar is niet alleen grappig als ze wakker is, maar ook als ze slaapt. Morgen gaan we verkassen van hotel, en gaan naar de kust toen waar we mogen genieten van een aantal dagen welverdiende rust. 

Liefs,
Suus 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

3 Reacties

  1. Angeline:
    15 augustus 2018
    Hihi wat een verhaal weer, mooi.
    Hebben jullie de uitleg van deze vakantie ook in het Frans gehad ofzo? Anders hadden jullie vast wat meer getraind tevoren of waren jullie helemáál niet gegaan en hadden jullie deze mooie avonturen niet meegemaakt. Geniet lekker nog van de rust komende dagen en misschien dat jullie vanuit de helicopter haaien kunnen zien?
  2. Marjon:
    15 augustus 2018
    Ik sluit me eigenlijk wel een beetje aan bij Angeline, maaarrrrr jullie zijn jong sterke benen dacht ik. Maar sterk hoor meiden zolang jullie er maar van kunnen genieten. Daar gaat het om. En blijven opletten. Ook voor haaien...
  3. Theo:
    16 augustus 2018
    Sus, eet en drink je wel genoeg? Bij zulke inspanningen moet je goed voor je zelf zorgen.