Hiken door Mafate

5 augustus 2018 - Cirque de Mafate, Réunion

Heyy,

Vanochtend stond de wekker rond 8 uur zodat we om 9 uur fris en fruitig in de auto konden zitten. Je begrijpt hopelijk wel dat dat plan is mislukt.. Ik ben s’nachts wakker geworden van Kar omdat ze recht op in bed zat en vroeg waar we waren. Heb toen maar gezegd dat ze normaal moest gaan doen en moest gaan slapen. Blijkbaar heeft Kar het vannacht ook nog op een lopen gezet en werd slaapwandelend in de badkamer wakker. Nou daar heb ik niks van mee gekregen. 

Rond 9 uur waren Kar en ik eindelijk klaar met alle spullen inpakken en opruimen. Daarna snel naar het ontbijt gegaan en vervolgens de auto in gestapt. We moeten vandaag 1,5 uur rijden naar Col des bouef. Onderweg weer gestopt bij de Carrefour zodat we wat water en eten konden halen voor onderweg. Toen begon de rit naar boven. De natuur is hier echt super mooi, land inwaarts zijn bergen en watervallen en alles is groen en bebost. We hebben echt genoten van de uitzichten alleen iets minder van de kronkel weggetjes. Normaal ben ik al misselijk bij de eerste bocht maar deze keer viel het reuze mee. We zijn onderweg gestopt bij Pisse en L’air. Dit is een eeuwige waterval over de weg. Stelt echt niks voor maar toch grappig om te zien. 

Na een aantal stops voor foto’s kwamen we rond 12 uur aan op de plek van bestemming. We hebben de auto geparkeerd op een parkeerplaats en hebben onze spullen gepakt. Kar heeft dit jaar goed uitgepakt met mooie wandel schoenen + sokken, een waterzak met zo’n zuig ding en een rugzak. Ik heb erg gelachen om haar mooie outfit. Nou ik daarentegen heb dat allemaal niet.. Ik heb mijn oude Timberlands uit te kast getrokken met de hoop dat dat een beetje lekker loopt, de meest mooie gestippelde sokken en een rugzak met een fles water. Ik zal het vast en zeker wel overleven.

Toen we alles hadden zijn we begonnen met de wandeltocht van 5 uur. De eerste paar uur waren prima te doen. We zitten hoog in de bergen dus het is niet te warm en we moesten alleen maar naar beneden. Het idee alleen al dat ik morgen dat stuk wat we nu naar beneden gingen terug omhoog moet, moet er echt niet aan denken. Wordt er gewoon spontaan moe van! Na een goede 3 uur kwamen we aan in La Nouvelle, hier zijn we even gaan zitten voor wat eten en drinken. Na de korte stop zijn we verder gegaan richting Marla. Ik kan je vertellen Kar en ik waren helemaal KA-POT. We moesten bergen beklimmen, gelukkig met “aangelegde” paden. Dit is berg af wel leuk maar berg op zeker niet. Ik had geen benen meer over op het eind. De laatste paar meters naar het hotel waren echt puur afzien. We hebben in totaal 15,3 kilometer gelopen. Naja op het einde leek het meer op kruipen of een andere bijzonder manier van voortbewegen.  

Eenmaal in ons hotel zat Kar er goed doorheen, ik zat daar niet heel ver vanaf. We zij naar onze kamer gewezen, wat niet heel veel voor stelde. Ik heb meteen alle spullen gepakt om te gaan douche, maar kwam tot de conclusie dat ik helemaal geen handdoek en lange broek mee had genomen. Ik ben wat creatief geweest met een shirt dat ik extra mee had en heb die als handdoek gebruikt. Marla is een van de hoogst gelegen dorpjes in Réunion en het kan daar s’avonds goed afkoelen. Het was ook flink koud en mijn lange broek miste ik best wel, ook al had Kar 100 keer gezegd dat ik die mee moest nemen. Ik heb uiteindelijk mijn korte pyjama broek aan gedaan met daarbij 3 lagen shirts en een jas en de sokken in slippers konden niet ontbreken. 

Om half 7 was het eten klaar en zaten we aan tafel met een groep mensen uit Réunion. Op een of andere manier was het wel mogelijk om met hun te communiceren want ze spraken best goed Engels. Na het eten kwam opeens een fles drank op tafel, een gele substantie wat rum werd genoemd. De mensen uit Réunion stonden er op dat we het proefde en toen ze voor ons een glaasje in schonken had ik al spijt. Maarja, ik had het koud en de enigste manier die bij mij opkwam om het warm te krijgen was drank. Toen Kar en slokje had genomen en nog leefde had ik het vermoeden dat ik er ook niet dood aan zou gaan. Na wat aanmoediging van Kar heb ik alles maar in een keer naar achter gegooid. Kan niet zeggen dat het vies was maar ik laat het wel bij 1 glaasje. Toen besloten dat het tijd was om ons bed op te zoeken. Eenmaal buiten werden we geconfronteerd met de enorme kou en mooie sterren hemel. De sterren zijn hier zo ongelofelijk goed te ziens. Niks tipt aan Namibië maar dit was ook heel mooi, veel beter dan in Nederland. We zijn snel de kamer in gerend en hebben ons klaar gemaakt om naar bed te gaan. Ik heb al mijn kleding aan gehouden en zelfs met kleding aan had ik het nog mega koud. We zijn toen maar lepeltje lepeltje gaan liggen en in slaap gevallen. Pff, ik heb zo geen zin om morgen wakker te worden. Ik zit nu al op tegen dat hele stuk terug! 

Liefs,
Suus  

Foto’s

1 Reactie

  1. Theo:
    6 augustus 2018
    Sus, een soort van Martel route die we in de Verdon hebben gelopen.