Ik kan geen stap meer zetten..

Hey hey,

Nou vanochtend werd ik al om 5 uur wakker van het vreselijke gekrijs van de dorps haan. Nou ik dacht echt dat het niet meer zou stoppen, en dat deed het ook niet. Ik heb echt er over na gedacht om vanavond kip te gaan eten.. 

Nadat ik eenmaal wakker was ben ik niet echt meer in slaap gevallen. Rond half 7 ging de wekker, die is er alleen niet in geslaagd om Kar en mij het bed uit te werken want om half 8 lagen we er nog in. Het was echt ongelofelijk koud en dat maakte het extra lastig. Aangezien ons ontbijt van 7 tot 8 was heb ik met heel veel moeite mezelf uit bed gewerkt en mezelf nog meer laagjes aan getrokken. Toen Kar ook eenmaal uit bed was zijn we naar het ontbijt gegaan. Hier zat de groep van gister avond ook weer. We hebben ontbeten met stokbrood met ananasjam, echt een best raar iets om op je brood te smeren. Na het eten hebben we de schoenen weer aan gedaan en zijn we gaan lopen. 

We waren nog geen 20 minuten onderweg en we kwamen de eerste mensen tegen die van de plek kwamen waar wij naartoe moeten. Het is echt niet te geloven, maar die waren nog net niet aan het rennen. Ze probeerde ons nog over te halen om mee te gaan naar een dorpje die wij niet hadden bezocht. Gelukkig zaten Kar en ik op en lijn en waren we echt niet van plan meer te lopen dan daadwerkelijk nodig was om bij de auto te komen.

Het eerste stuk van de tocht begon meteen zwaar. Het ging flink stijl omhoog met grote tredende. De paden waren meer een hoop stenen die zich voor moesten doen als trap, het was echt niet te doen. Als we een stuk hadden gelopen en er kwam een bocht hoopte we elke keer dat dat het einde was, maar nee. Na de bocht ging het vrolijk weer stijl omhoog, het hield maar niet op. We waren gelukkig niet de enigste die het moeilijk hadden want we kwamen al snel twee Franse meiden tegen die in het zelfde schuitje zaten. We raakte met ze aan de praat en hebben toen de rest van de routen samen gelopen. We hebben veel gekletst, gelachen en vooral veel pauze’s genomen. We hebben immers toch geen haast, de auto rijd niet weg en er is niemand die op ons staat te wachten. We zijn per slot van rekening op vakantie, moet wel een beetje leuk blijven. Voor we het wisten waren we boven op de berg en hebben daar genoten van het uitzicht. We konden heel in de verte het dorpje zien liggen waar we vandaal kwamen. Als je je dan bedenkt dat je dat hele stuk gelopen hebt zou het bijna niet geloven. We hebben vandaag 10.3 kilometer gelopen en er 3,5 uur over gedaan. Nadat we afscheid hadden genomen van de meiden zijn we naar onze auto gelopen. Echt ik kan geen stap meer zetten.. Ik hoopte eindelijk dat wanneer ik boven zou komen ik spontaan een bikini lichaam zou hebben van al het harde werken. Ik kan jullie helaas mededelen  dat dat niet het geval was. 

Eenmaal in de auto zijn we op weg gegaan naar het hotel waar we vanavond slapen. We slapen gelukkig in een dropje op de berg dat maar een half uur rijden is. Natuurlijk kwamen we weer veel te vroeg aan in het hotel en konen we nog niet op de kamen. We hebben toen besloten om naar Hell-Bourg te rijden, dit is een plaatsje wat bekent staat om zijn gekleurde huisjes. Het was ongeveer 45 minuten rijden en onderweg kwamen we allemaal watervallen tegen. Toen we in het dorpje aan kwamen hebben we de auto geparkeerd, ons even omgekleed en zijn we het dorpje in gegaan. We hebben hier een klein rondje gelopen en zijn toen uiteindelijk bij een restaurantje gaan zitten. Hier hebben we wat eten en drinken besteld. Heel origineel hadden Kar en ik allebei Cola en een pizza Margarita. Na zo’n hele wandeling konden er bij mij wel wat calorieën in! 

Na het eten hebben we wat winkeltjes bezocht en die allemaal meuk verkochten. Zijn we terug gegaan naar de auto en naar het hotel gereden. Gelukkig was alles nu wel klaar en werden we door een hele lieve gastvrouw gewezen naar onze kamer. Ze vroeg ook of wij vanavond mee wilde eten, dat leek ons wel een leuk idee dus hebben we ja gezegd. Het eten was om 7 uur en we hadden nog zeker 3 uur om te doen wat we wilde. We hebben eerst even lekker in de zon gezeten met onze fles wijn en vervolgens zijn we omstebeurt gaan douche. De douche hier was echt super lekker en daar hebben we dan ook zeker ons tijd voor genomen. 

Rond een uur of 7 zijn we naar de zaal gegaan waar we kunnen eten. Daar was een hele grote tafel gedekt waar al een groep mensen aan zat. We zijn daar bij gaan zitten en al gauw zat de hele tafel vol. We voelden ons best wel ongemakkelijk want iedereen sprak Frans en wij als enigste niet. Al snel kwam het lieve vrouwtje weer aanlopen met, 10 keer raden, de rum! Ja hoor, en wel in 3 verschillende smaken. We konden kiezen uit aardbei, ananas of mango. Ik heb uiteindelijk gekozen voor de ananas. Nog geen 5 minuten later kwam ze weer lang met ze flessen voor 2e rondes, dit wordt een leuke avond. Gelukkig raakte we al snel aan de praat met een deel van de tafel en hebben we een hele gezellige avond gehad. De mensen met wie we praten kwamen uit Réunion en vertelde ons van alles over het lokale eten en andere dingen op het eiland. Hij vertelde ons over de groente die we aten genaamd Chouchou, over de Piton des Neiges en dat het daar heel koud is en heel veel andere dingen. We aten gerechten die typisch Creools zijn, zo word ook wel lokale eten op Réunion genoemd. Na het eten, de wijn en de rum werd het tijd om naar bed te gaan. Het was echt ongelofelijk koud dus we hebben een extra deken gepakt en zijn ons gaan klaarmaken voor bed. We waren zo kapot van het lopen dat we als een blok in slaap zijn gevallen. 

Liefs,
Suus