Onderweg naar Tanzania

11 juli 2017

Vanochtend werden we om 7:30 opgehaald vanaf Wildebeest eco camp. We kwamen voor het eerst de groep tegen waarmee we een deel van de reis zullen delen. Mensen komen uit Brazilië, Canada, USA, Oostenrijk, Nieuw-Zeeland en UK. We gaan de reis afleggen in een overland truck. Nou die truck is zoo immens groot, ik schrok er gewoon van. Nadat we nog wat mensen hadden opgehaald ging onze tocht beginnen. 
De wegen in Kenia zijn geasfalteerd maar niet zo als in Nederland. Laat ik het zo zeggen dat het nummer bumpy ride van mohombi heel toepasselijk is. Ze weten hier heel goed hoe ze verkeer moeten afremmen want de verkeersdrempels die ze daarvoor gebruiken zijn echt hoog. Ik zal nooit meer klagen over die stomme drempels die we in Nederland hebben. Ze gebruiken deze drempels zelfs op de grote weg waar het totaal niet nodig is. 
Wat me ook opvalt is dat echt op te meest raars plekken mensen zijn. Soms staan ze naast de snelweg, soms op plekken waar gewoon niks is. En dan denk je vast dat ze wat nuttigs doen, nou nee. Ze staan gewoon te staan. Misschien kom ik later nog achter waarom. Iedereen draagt ook allemaal lange broeken en shirts met lange mouwen terwijl ik aan het vergaan ben van de hitte. Ik heb geen idee hoe ze het volhouden. Ik zag zelfs mensen met winterjassen lopen, die nemen de “winter” hier wel heel erg letterlijk.
Rond een uur of 1 kwamen we bij de grens aan van Kenia. Hier moesten we een stempel halen dat we het land uit gingen. Nadat dit geregeld was reden we door naar de grens van Tanzania. Nou dit koste wat meer moeite. Eerst moesten we ik de rij staan waar we weer zo stom papiertje kregen die we moesten invullen. Ze vragen van alles maar niet hoe lang we in het land blijven. Na het invullen van de papieren moesten we in een andere rij staan waar we 50 dollar moeten betalen en een stempel kregen. Ik dacht dat dit het was, maar helaas. We moesten onze backpack laten checken. Mijn backpack staat op ontploffen, dus ik had hier alles behalve zin in. Ik dacht als ik maar ergens achterin ga staak zullen ze vast wat makkelijker doen. Toen ik aanboden beurt was heb ik maar even lief gelachen en gevraagd of hij wel zeker wist waaraan hij begon. Nou dit heeft geholpen want hij heeft alleen de bovenste rist open gedaan gekeken en weer dicht gedaan. Voordat hij zich bedacht heb ik mijn backpack snel op me rug gegooid en ben ik weg gelopen. 
Nadat iedereen gecheckt was zijn we de truck weer in gestapt en Tanzania in gereden. Toen we in Arusha aankwamen zijn we gestopt bij een klein winkelcentrum waar we spullen konden halen voor de tocht naar Serengeti. Alleen de winkel waar we stopte had geen flessen water. Dus we moeten morgen even opnieuw kijken.
Vervolgens zijn we door gereden naar de camping, deze ligt iets buiten Arusha. We hebben hier onze tent opgezet en is een deel van de groep eten gaan koken. Het was een wat groente met pasta en een soort saus met rundvlees. Ik was op dat moment heel erg toe aan eten dus het smaakte mij prima. Daarna hebben we een introductie rondje gedaan. We hebben een hele leuke reisleider, hij heet kip. Naja dat is de afkorting van een naam die ik niet kan uitspreken. Nog even gekletst met twee mensen uit San Francisco. Het Engels praten gaat al stukken beter, ik denk soms zelfs in het Engels en ik praat zelfs tegen kar in het Engels. Het moet niet gekker worden. 
Kip heeft ons uitgelegd wat de planning is van morgen. Morgen vertrekken we om 7 uur richting Serengeti. Het is de bedoeling dat we onze grote backpack achter laten en alleen een rugzak mee nemen met spullen die we echt nodig hebben. Dit wordt dus nog een hele opgave. 
Na het bespreken van het schema hebben we tafel afgeruimd alles schoon gemaakt en zijn we onze tent maar in gegaan om die tas voor morgen te pakken. Dit ging makkelijker dan gedacht. We hebben wat kleding nodig die warm zijn want op de Ngorongoro krater kan het koud zijn. 
Vanachter slapen we dus voor het eerst in de tent met onze slaapzak en alles er op en er aan. Ik hoop dat mijn slaapzak warm genoeg is maar daar komen we snel genoeg achter. Tevens weet ik niet of ik de komende dagen WiFi heb dus het kan best zijn dat je even niks van mij hoort. 

Liefs, 
Suus