Vliegen naar de Galapagos eilanden

21 december 2019

Hey,

Vandaag moest ik dus vroeg op, maar toen de wekker ging had het idee dat ik nog dronken was. Naja het idee, ik was nog dronken en de kater kwam al goed binnen. Ik heb mezelf even goed bij elkaar moeten rapen. S’avonds een vent s’ochtens een vent. Ik heb alles in mijn tas gepropt en toen besloten dat ontbijt er niet in ging vandaag. Ik heb alles gepakt en mee naar beneden genomen. Gelukkig was ik niet de laatste. De sleutel van de kamer heb ik terug gegeven aan de receptie en ik ben op de bank gaan zitten. Om 6 uur stond de bus voor het hotel en heb ik mijn tas en in gedaan. Het was vanaf het hotel nog 45 minuten rijden naar het vliegveld. Ik heb geprobeerd te slapen om toch nog wat slaap te krijgen. Eenmaal op het vliegveld heb ik mijn tas afgegeven bij de balie van Avianca en allerlei papieren ingevuld voor de Galapagos eilanden. Het is net een soort Australië je mag er niks mee naartoe nemen qua zaden, fruit en planten om de natuur daar te beschermen. Als je hiking schoenen hebt moeten die goed schoon zijn, ga zo maar door. Toen de tassen weg waren heb ik nog even geld moeten pinnen. Gister kon ik maximaal 400 dollar pinnen dus probeerde ik nu nog een 100 dollar erbij te krijgen. 

Nadat iedereen geld had gepind zijn we door de controle geen gegaan. Er was daar achter niet heel veel te doen en omdat we vroeg waren konden we nog niet boarden. We hebben een plekje op gezocht en zijn gaan wachten. Rond een uur of 9 stond onze gate eindelijk op het bord. Ik ben samen met Terry naar de gate gelopen en het vliegtuig. Ik zat ergens achterin het vliegtuig en heb het eerste deel van de vlucht geslapen. Het vliegtuig zou eerst stoppen in Guayaquil voordat deze door zou vliegen naar de Galapagos eilanden. Hier stapte wat mensen uit en kwamen er wat mensen bij. Het tweede deel van de vlucht heb ik niet kunnen slapen omdat mijn hoofd maar bleef malen over van alles en nog wat. Gelukkig had in een plek bij het raam en na een paar uur vliegen zag ik de eerste eilanden liggen. We zouden als eerst naar het eiland San Cristóbal gaan. Het vliegtuig zetten de landing in maar onder ons was alleen nog maar zee te zien. Naarmate we lager gingen ging ik hem wel een beetje knijpen. Ik zag nog steeds geen land en de zee kwam alleen maar dichterbij. Echt het moment dat we bijna zouden landen zag ik land, gelukkig! 

Het vliegveld was super klein. We zijn het vliegtuig uit gelopen en in de rij gaan staan voor het betalen van het visum voor de eilanden. Het zal je misschien niet verbazen maar daar betaal je 100 dollar voor. De rij was super lang en het duurde echt uren. Nadat ik daar doorheen was moest mijn tas nog gecontroleerd worden en daarna kon ik mijn backpack pakken die daar natuurlijk al even lag. Buiten zou iemand op ons staan te wachten, en dat was gelukkig ook zo. Al snel werd ik aangesproken door Edwin. Ik heb mijn grote backpack in een pickup auto gegooid en we moesten zelf een bus in. Nadat iedereen in de bus zat zei Edwin “Hola chicka’s welkom op Galapagos, dit wordt jullie kortste busrit ooit, het duurt om precies te zijn 2 minuten!”. Gelukkig was daar niks mee gelogen want 2 minuten later waren we bij het hotel. 

We hebben in het hotel het meisje ontmoet die daar al zou zijn, gek genoeg zat zij op dezelfde vlucht als ons. We zijn met ze alle in de ontbijt zaal gaan zitten waar we de briefing kregen. Hij heeft ons verteld over de verschillende activiteiten en de kosten daarvan. Ik kan je vertellen de kosten hier liggen heel hoog. Een dag excursie snorkelen kost je zo 180 dollar. Zoals je wel kan begrijpen ga ik dat zeker niet doen, want dat pas niet in mijn budget. Gelukkig kon je ook een aantal dingen doen die wel betaalbaar waren. Na de briefing hebben we onze kamer toegewezen gekregen. Ik lig met Ashley op de kamer, het meisje wat hier al zou zijn. Ze komt uit Amerika, Colorado. We hebben op de kamer de spullen gedropt en zijn terug gegaan omdat we zouden eten. Edwin nam ons mee naar een restaurant in de straat van ons hotel. Nu kan ik je vertellen dat dit dorpje helemaal niet zo groot was. Er was 1 hoofd straat en voor de rest was er niet heel veel. We zijn naar een restaurant gelopen en heb gekozen voor een gerecht met rundvlees. Na het eten zijn we door gelopen naar een winkel waar we een duikbril, snorkel en flippers konden huren. We zijn toen terug gelopen naar het hotel om ons om te kleden en en bikini aan te doen. 

We werden om 3 uur opgehaald door een bus die ons bracht naar een museum. Dit ging allemaal over Galapagos en de geschiedenis ervan. We konden lezen hoe de eilanden zijn ontstaan en zijn gevonden door verschillende groepen mensen. Na het museum zijn we doorgelopen. Edwin zou ons brengen naar een strand, waar ik enorm aantoe was. We zijn eerst naar een uitzicht punt gelopen, en vanaf daar kon ik al geen strand vinden. We zijn door gelopen en kwamen aan bij een plek waar je de baai in kon, maar dit was absoluut geen strand. Ik was een beetje teleurgesteld want ik had me zo verheugd op een strand en beetje relax time. We hebben onze kleding uit gedaan en zijn met onze flippers, snorkel en duikbril naar het water gelopen. Het was een lastig om het water in te komen want het was rots waar om ze zo veel rijd een grote golf langs kwam. Je moest het goed timen en snel zijn. Het koste wat tijd en moeiten maar ben uiteindelijk het water in gekomen. De stroming was aardig sterk en je moest zorgen dat je snel bij de rotsen vandaan kwam voordat je er tegen aan geslagen wordt. We hebben daar wat rond gezwommen en kwamen al snel in de buurt van zeehonden. Edwin zei dat we afstand moesten houden omdat dit een mannetje was en die soms agressief kunnen zijn. Na een tijdje in het water te hebben gelegen had ik het wel gezien. Veel visjes zaten er niet echt, van de zeehond moesten we afstand houden en de stroming putten me echt uit. Ik ben terug naar de rots gezwommen maar de golven werden steeds groter dus het water uitkomen ging lastig worden. Ik heb even moeten wachten en toen heeft Edwin mij het water uit geholpen. Ik ben terug gelopen naar mijn spullen en heb mijn handdoek en camera gepakt. Na een paar slokken zoet water ben ik met mijn camera naar de rotsen gelopen waar allemaal krabben zaten. Het leuke was, de rotsen waren zwart omdat dit een lava eiland is maar de krabben waren vel rood/oranje van kleur. Ik heb wat foto’s gemaakt en toen ik terug liep naar de plek waar de spullen lagen kwam ik mijn eerste iguana tegen.

Na het zwemmen zijn we terug gelopen naar de plek waar we zijn afgezegd. Vanaf daar moesten we zelf terug lopen naar het hotel. Onderweg kwamen we langs een strand met allemaal zeehonden. We zijn daar gestopt en sommige van ons hebben wat bier gehaald. Daarna zijn we in het zand gaan zitten en hebben gelachen om de zeehonden die hier tussen alle mensen liggen te zonnen. Vaak kwamen ze het water uit waggelen en moesten mensen aan de kant omdat ze ander vol over hun heen zouden lopen. Naja zeehonden lopen niet echt ze waggelen ook niet, weet niet precies hoe hun form van lopen heet. Rond een uur of 5 ben ik met een deel van de groep terug gelopen naar het hotel. Ik kon niet wachten om nog snel even te douche voordat we klaar moesten staan voor het avond eten. In het hotel ben ik snel onder de douche gesprongen want mijn kamer genoot was nog niet terug. Daarna heb ik me aangekleed en ben ik naar de lobby gegaan om nog even gebruik te maken van de WiFi. Rond half 7 stond iedereen klaar voor het avond eten en heeft Edwin ons mee genomen naar een restaurant. Ik kan je vertellen restaurants in zuid Amerika zijn een ramp, en zeker met een grote groep. Je krijgt je eten of drinken wanneer het klaar is en dat kan elk willekeurige moment zijn. Zo had de helft van onze tafel het eten al terwijl ze het drinken nog niet hadden. En sommige hadden gelukkig en kregen alles heel snel. Ik heb 40 minuten moeten wachten voordat ze mijn cola kwamen brengen. Dit is niet de eerste keer, zo gaat het overal. Je raakt er wel aan gewend. Ik had gekozen voor kip met een tomaten sausen wat best wel lekker was. Na het eten ben ik terug gegaan naar het hotel. Sommige van de groep gingen opzoek naar een plek waar je de salsa kon doen. Dat kon ik echt even niet meer aanhoren, en zeker bij de gedachte aan drank, was net van mijn kater af. In het heb ik nog even op mijn telefoon gezeten want in de kamer hebben we geen WiFi. Daarna ben ik gaan slapen want dat kon ik heel hard gebruiken. 

Liefs, Suus