Over de kop met raften

9 augustus 2017

Vandaag moesten we weer vroeg op want we gingen raften in de Zambezi. We werden om 7:10 opgehaald door een busje en gereden naar de plek waar we onze raft spullen kregen zoals wetsuit, zwemvest, helm en peddel. We zijn naar de brug gereden waar een pad naar beneden was. Het was een hele stijle trap naar beneden waar kar wel een beetje moeite mee had. Gelukkig ging alles goed en stonden we even later veilig beneden. Ik had waterschoentjes aan maar toen ik beneden kwamen waren die al volledig kapot. Ik heb ze maar aan gehouden zodat me voet een beetje beschermd zouden zijn. We waren als er eerst en mochten meteen de boot op. Onze gids heeft instructies gegeven over de termen gebruikt en wat wij dan moeten doen. Daarna gingen we onder de waterval kijken, dit was zoo mooi. We moesten daarna wel heel hard ons best doen om daar weer uit te komen. Daarna zijn we de rivier af gegaan. Ik was echt best wel bang en wilde het eigenlijk helemaal niet doen, maar ik was overgehaald. We waren 19 versnellingen met verschillende niveaus. De ergste versnelling die er was, was van niveau 6. De eerste 6 versnellingen gingen goed, sommige waren we heel heftig maar we zijn niet om geklapt. Daarna kwam er een versnelling die gevaarlijk was en daarom moesten we er om heen lopen. Toen we weer in het water lagen kregen we een keuze voor de volgende versnelling. We kregen de keus tussen normaal en hard. Je raad het al, ik was de engste die de normale versie wilde doen. Ik was echt doods bang. Toen we de versnelling in gingen zat ik al op de boden van de boot en hield ik me vast aan het touw. Het was 90% zeker dat onze boot in die versnelling zou omklappen, en dat gebeurde hij ook. Ik kwam onder de boot terecht en was helemaal gedesoriënteerd. Ik kreeg op dat moment een hele erge paniek aanval en ik wist niet meer hoe ik normaal adem moest halen. Door de informatie die we vooraf kregen wist ik dat ik het touw moest pakken en mezelf onder de boot vandaan moest trekken. Dit deed ik, en ik kwam onder de boot vandaan. Ik was zo in paniek dat de reisleider ook mee was gaan raften zich om mij heeft vast gehouden zodat ik niet los zou laten. We kwamen weer in normaal water en daar is de boot omgedraaid. Karlijn heeft me toen de boot in getrokken maar ik kreeg mijn ademhaling nog steeds niet onder controle. Karlijn is tijdens de versnelling een les kwijt geraakt, ik was blij dat ik die van mij nog wel had. De versnelling daarna was een niveau 6, omdat dit niveau te gevaarlijk is moesten we weer de boot uit en zijn we weer gaan lopen. Ik heb mijn ademhaling weer op orde gekregen maar ik was enorm koud en kon niet stoppen met rillen. Eenmaal op de boot heeft de gids zijn thermoshirt uit gedaan en aan mij gegeven. Ik kon het op geen enkele manier warm krijgen. Ik heb daarna de versnellingen afgeteld, kon echt niet wachten tot het voorbij was. We zijn daarna niet meer over de kop geslagen en we kwamen gelukkig bij het einde aan. Een ding weet ik zeker, ik ga het nooit meer doen. Daarna moesten we een heel stuk naar boven lopen over een stenen pad. Mijn waterschoenen waren zo kapot dat er werkelijk niks meer van over is. Toen we boven waren stond eten klaar en heb ik snel gegeten wat ik kon echt wat gebruiken. De waterschoenen heb ik de weg gegooid omdat ik eigenlijk al op bloten voeten liep. We zijn na het eten in de truc gestapt en terug gereden naar de camping. Ik heb lekker gedoucht en daarna zijn Kar en ik uiteten geweest. Ik had een heerlijk hamburger en Kar had een halve kip. Terug bij de camping was het feestje al begonnen en ik heb me daarbij aangesloten. Kar is ergens afgehaakt en naar bed gegaan. Omdat het de laatste avond wad van Moniek en Nicola hebben we nog even gefeest tot de bar leeg liep. Daarna heb ik mijn bed opgezocht.
 
Liefs,
Suus