Wat ik er wel niet voor over heb om de lost city te vinden..

6 december 2019

Hoi,

Om te beginnen wil ik even zeggen dat dit misschien wel mijn afschuwelijkste dag is van 2019. Als je niet tegen diarree of kots verhalen kan, sla deze dan over. 

Slapen in een hangmat klinkt leuker dan het is. Ik ben best vaak wakker geworden en het was in de ochtend vrij koud. Toen ik wakker werd voelde ik mij misselijk en ik wist meteen wat deze misselijkheid betekende, ik heb diarree. Ik ben naar de wc gegaan met mijn make-up doekjes (moest toch wat...) en wc papier en toen begon de pret. 

Ik voelde me afschuwelijk, echt afschuwelijk. Nadat ik een paar keer op de wc had gezeten had ik wel het idee dat alles er uit was. Ik heb mijn ontbijt laten staan en daarna heb ik Angie ingelicht van mijn situatie. Zij vroeg of ik bij de camping wilde blijven of mee naar boven ging. Natuurlijk ga ik nu niet afhaken ik ben zo dichtbij, heb 2 dagen gelopen. Die keuze was snel gemaakt. Ik heb wat diarree remmers genomen in de hoop dat dit op tijd zou helpen. Normaal zou ik ze niet nemen omdat ik een keer in het ziekenhuis in Hongkong heb gelegen door die dingen maar ik had nu niet zo veel keus. Ik heb mijn moeder laatst horen zeggen dat wanneer je diarree hebt je er meteen twee moest nemen, dat heb ik toen ook maar gedaan. Meestal hebben mama’s wel gelijk.

Onderweg ging het alleen niet zo goed, naja totaal niet goed. We kwamen bij de laatste camping aan voor de de lost city en daar besloot mijn lichaam er opeens om alles er uit te gooien. Mijn hele maaginhoud kwam er uit, ik voelde me echt verschrikkelijk. Toen toch besloten om door te lopen. Misschien niet zo slim maar ik was nog maar een uur verwijderd van de lost city.

Nadat we de rivier over waren gestoken ging de weg alleen maar stijl omhoog. En dat ging me totaal niet goed af. Ik heb onderweg nog een keer alles er uit gegooid, wat eigenlijk niks meer was, en heb even goed op mijn tanden gebeten. Deze vijf dagen lopen laat ik niet voor niks zijn. Het kosten mijn heel veel kracht om boven te komen en eenmaal boven was er niks meer van mijn over. Angie en een lokale gids zijn de hele tijd bij me gebleven, wat ik echt super lief vond. Maar ook voelde ik me zo schuldig. Boven stond de groep al een einde verderop. Niemand had verwacht dat ik nog boven zou komen dus ik kreeg een applausje voor mijn inzet. Boven hebben we wat rond gelopen maar ik voelde me echt niet goed. Eenmaal op de plek waarvan je alle foto’s op Google ziet heb ik even gelachen. Na een paar foto’s ben ik in het gras gaan liggen en even weg gevallen.

Toen begonnen het, beetje bij beetje werden de mensen van onze groep ziek. Eerst Danny, toen Qyra, toen Will allemaal moesten ze overgeven. Angie besloot toen om niemand meer het gezuiverde water te laten drinken en iedereen moest flessen kopen. We hebben nog een tijdje boven gezeten en toen zijn we terug gegaan naar beneden. En dit was voor mij heel lastig. Mijn benen stonden te trillen dat is niet normaal. Ik had natuurlijk niks gegeten, en ieder beetje vocht wat ik probeerde te drinken kwam er even hard weer uit. Nadat we dat rivier weer over waren gestoken kwam alles er weer uit. En dat zelfs terwijl ik alleen water had gedronken. Ik heb toen van Angie pilletjes gekregen tegen het overgeven. Dit hielp best goed en we zijn toen doorgelopen naar het kamp waar we sliepen.

Daar had Angie voor mij een ezel geregeld waarop ik verder naar beneden kon. Er zouden twee ezels komen, een voor mijn en een voor Danny. Op deze ezel hebben we een uur zitten wachten. Uiteindelijk is er maar één op komen dagen en toen heeft Danny ervoor gekozen om mij op de ezel te laten en hij zou verder lopen. Na een uur op de ezel te hebben gezeten was ik helemaal beurs, alles deed zo veel pijn. De paden hier zijn niet strak maar je moest best klimmen afdalen tussen allemaal stenen. Zelfs te voet is het een hele klus. De ezel kwam soms kei hard neer en dat deed me toch een partij pijn. Tevens voelde ik me enorm schuldig voor die ezel omdat ik weet dat ze niet goed behandeld worden. Ik heb er toen voor gekozen om Danny op de ezel te laten, en ik ben verder gaan lopen. 

Eenmaal bij het militaire kamp kwamen we Will, Qyra en Andrea tegen. Die een uur eerder dan ons vertrokken waren. Zij waren ook aan het wachten op een ezel. Daar kregen we te horen dat er een aantal ezels omhoog zouden komen en dat we alvast moesten gaan lopen zodat we ze tegemoet zouden komen. Toen we op het punt stonden om te gaan lopen begon het in eens kei hard te regenen. Nou je weet hier hoe de regen is, het kwam met bakken uit de lucht en het stopt ook niet meer. Ik heb me poncho gepakt en op de ezel die we nog hadden hebben we alle bagage gedaan. Toen zijn we gaan lopen, door de regen maar zonder tas. Dat scheelde al echt een hoop. 

Het lopen ging best prima, voor ik het wist waren we een uur verder. Alleen hadden we nog steeds geen ezels gezien. Na een kleine 1,5 uur lopen kwamen 2 ezels ons tegemoet lopen. Ik liep samen met Andrea en we hebben toen besloten om de ezels door te sturen naar Qyra en Will, die ze harder nodig hadden. Ik ben verder gaan lopen en in de regen was het best te doen. Rond een uur of half 6 begon het donker te worden dit maakte het wandelen wel een stuk lastiger omdat je niet goed zag waar je liep. Wat wel leuk was is dat er overal vuurvliegjes te voorschijn kwamen. 

Om 6 uur kwamen we aan op de camping en ik was kapot. Je kon me echt opvegen! De groep was echt vet lief, John had voor iedereen flessen water gehaald, Mad droeg me tas naar mijn slaapplek. Echt stuk voor stuk hele lieve mensen. Ik was best nat, naja vooral mijn schoenen. Ik ben gaan douche en daarna in bed gaan liggen, gelukkig geen hangmat, en eigenlijk zonder dat het de bedoeling was in slaap gevallen. Later ben ik wakker geworden en heb ik snel nog even mijn tanden gepoetst en lenzen uit gedaan. Toen terug in bed gegaan en als een blok in slaap gevallen. 

Echt stom dat ik niet echt heb kunnen genieten van de lost city. Misschien ga ik ooit wel is terug. Waarschijnlijk alleen al ze een ski liftje hebben geplaatst, of ze helikopter vluchten aanbieden of ik moet dit gewoon niet meteen doen nadat ik aankom. Ik zag het namelijk al aankomen... Achteraf gezien was het ook niet heel verstandig van mijn, zulke lange stukken lopen zonder dat je eten of drinken binnen houdt. Gelukkig is het goed gekomen. 

Liefs, Suus